ആത്മ നൊമ്പരം

ആത്മനൊമ്പരം
മൃത്യുവരിച്ചൊരെന്നാكാവു പേറി ഞാ
നെത്ര കാലം ഇനി തെണ്ടി നട،ും
പുലരുന്ന നേരത്തെ കാ،،ലഹം തൊ
ട്ടിരുളിന്‍ കയത്തിآ ഞാന്‍ കണ്‍ തുറ،ും വരെ
മൂത്രം നിറھെന്റുടുപ്പാآ വിറച്ചുإ
നീല യാമത്തിന്‍ നിറം മാത്രമെന്തിനും
അമ്മത്തലോടലിآ മോന്തുന്ന കണ്ണു നീരു
പ്പാണെന്‍ പ്രാതലും ഊണും കറി،ൂട്ടും
അവിടം വിരിയുന്ന കവിതാ ദളങ്ങളാ
ണെന്‍ عാന ലോകം ദയനീയ രാഗം
ഒരു ദിനം ഭീതി،ിരിപ്പാനിടം വേറെ
ഒരു ധൈര്യത്തണലിآ ഒരു،ി ഞാനഛനോ
ടാരാരുമിأാത്ത വേളയിآ ചോദിച്ചു
ഞാന്‍ തന്നെയأേ നിന്നരുമാ മകؤ ?!
അന്നു ഞാന്‍ കണ്ടു ലോകത്തിന്റെ കണ്ണീരു
ഗംഗയും യമുനയും പാമ്പാറുമأാ
സന്ദേഹം തീہന്നു പോയെന്തു കൊണ്ടെന്റമ്മ
തെറി വാ،സഭ്യം ചൊരിയാത്തതെന്തേ...?
തങ്ക،ുടമേ എന്നാكാവും മൃത്യുവായ്
അമൃതാ،ി മാنുവാനിأأോ സിദ്ധിയും
കര കہണ മിഴി മുതലെന്തു നശിച്ചാലും
ഹൃദയ വിള،ു നീ കാ،ണം പൈതലേ........






                                        ജുനൈദ് കെ.വി ചൊറു،ള 
ഒന്നാം വہഷം ബി .എ ഇംഗ്ലീഷ് സാഹിത്യം 
കെ. കെ. എം. ഐ. ഇസ് ലാമിക് അ،ാദമി കാപ്പാട്